ویستفول یا Wistful یک واژه انگلیسی است که به معنای اندوهگین، غمگین، تلخ، ناراحت، و تمایل به خاطرات گذشته است. این واژه از دو کلمه “wish” به معنای آرزو کردن و “full” به معنای پر شده تشکیل شده است. تلفظ این واژه به صورت /ˈwɪstfəl/ است.
مثال‌هایی از کاربردهای ویستفول عبارتند از:
– She had a wistful expression on her face as she looked at the old photo album.
– He felt wistful as he remembered his childhood home.
– The wistful melody of the song brought tears to her eyes.
مترادف‌های ویستفول عبارتند از: nostalgic، melancholy، sorrowful، mournful، regretful، و longingly. متضادهای ویستفول عبارتند از: joyful، happy، و content.
ریشه شناسی واژه ویستفول به قرن هفدهم بازمی‌گردد و از واژه‌ی آلمانی “wunsch” به معنای آرزو و “voll” به معنای پر شده الهام گرفته است.
اولین مورد استفاده از واژه ویستفول در ادبیات انگلیسی در سال 1714 میلادی بوده است. در گرامر، ویستفول به عنوان صفت به کار می‌رود و معمولاً قبل از اسم قرار می‌گیرد. به عنوان مثال: “He had a wistful expression on his face.”
در کل، واژه ویستفول یک واژه‌ی احساسی است که بیانگر احساس اندوه و تمایل به خاطرات گذشته است. این واژه در ادبیات و موسیقی به کار می‌رود و می‌تواند در بیان احساسات و افکار انسانی مفید باشد.
