لغت Taboo به معنای چیزی است که به دلیل تاریخچه، فرهنگ، دین، جنسیت، قومیت و یا سایر دلایل، به عنوان نامناسب، ناپسندیده و یا غیرقابل قبول در نظر گرفته می‌شود. این لغت از زبان تاهیتی به زبان انگلیسی وارد شده است و در ابتدا به معنای “چیزی که نباید به آن لمس کرد” بوده است.
تلفظ این لغت به صورت /təˈbuː/ است.
کاربردهای لغت Taboo در فرهنگ‌ها و جوامع مختلف بسیار گسترده است. به عنوان مثال، در برخی فرهنگ‌ها، استفاده از برخی کلمات و عبارات به دلیل ناپسندیدگی و یا توهین به دیگران، ممنوع است. همچنین، در برخی جوامع، مصرف برخی مواد مخدر، مشروبات الکلی و یا مواد غذایی خاص نیز به دلیل تأثیرات منفی آنها بر سلامتی، ممنوع است.
مترادف‌های لغت Taboo عبارتند از: forbidden، prohibited، banned، restricted و متضادهای آن شامل: acceptable، allowed، permitted و approved می‌شوند.
تاریخچه و ریشه شناسی این لغت به دوره قبل از میلاد بازمی‌گردد، زیرا در بسیاری از فرهنگ‌های باستانی، برخی اشیاء و رفتارها به دلیل باورهای دینی و فرهنگی، ممنوع و تابو بوده‌اند.
اولین مورد استفاده از این لغت در زبان انگلیسی، در سال 1777 میلادی در کتاب “A Voyage to the Pacific Ocean” نوشته شده توسط جیمز کوک، کاپیتان بریتانیایی، ذکر شده است.
در گرامر، این لغت به عنوان صفت و یا اسم به کار می‌رود. به عنوان مثال، در جمله “Smoking is a taboo in many cultures”، این لغت به عنوان اسم به کار رفته است. همچنین، در جمله “It is taboo to talk about politics at the dinner table”، این لغت به عنوان صفت به کار رفته است.
