Supine یک لغت انگلیسی است که در زبان فارسی به معنای “خوابیده” یا “بی‌حرکت” ترجمه می‌شود. تلفظ این لغت به صورت /ˈsuːpaɪn/ است.
Supine در زبان انگلیسی به چندین معنای مختلف استفاده می‌شود. در متنوع‌ترین کاربردها، supine به معنای “بی‌حرکت”، “بی‌انگیزه” یا “بی‌تفاوت” به کار می‌رود. به عنوان مثال، در جمله “He lay supine on the couch, not motivated to do anything” به معنای “او بی‌حرکت روی مبل خوابیده بود و هیچ انگیزه‌ای برای انجام هر کاری نداشت” استفاده می‌شود.
همچنین، supine در گرامر نیز کاربردهای خاصی دارد. در زبان انگلیسی، supine یکی از اشکال فعل است که به صورت یک اسم استفاده می‌شود. به عنوان مثال، در جمله “His only desire was to lie supine and relax”، supine به معنای “خوابیدن” یا “بی‌حرکت بودن” به عنوان یک اسم به کار رفته است.
مترادف‌های supine عبارتند از: motionless، inert، passive، inactive و prone. به عنوان مثال، می‌توان جمله “She remained supine throughout the meeting” را با جمله “She remained motionless throughout the meeting” جایگزین کرد.
متضادهای supine عبارتند از: active، energetic و motivated. به عنوان مثال، می‌توان جمله “He went from being supine to being actively involved in the project” را با جمله “He went from being inactive to being actively involved in the project” جایگزین کرد.
درباره تاریخچه و ریشه شناسی لغت supine، این واژه از واژه لاتین “supinus” نشأت می‌گیرد که به معنای “به پشت خوابیده” است. در زبان لاتین، supinus به معنای “به پشت خوابیده” یا “به پشت نشسته” بوده است.
اولین مورد استفاده از لغت supine در انگلیسی به طور کتبی در قرن چهاردهم ثبت شده است. این لغت در طول زمان به عنوان یک اصطلاح گرامری و همچنین با معنای “بی‌حرکت” و “بی‌انگیزه” در زبان انگلیسی استفاده شده است.
به طور خلاصه، supine یک لغت انگلیسی است که در زبان فارسی به معنای “خوابیده” یا “بی‌حرکت” ترجمه می‌شود. این لغت در کاربردهای مختلفی در زبان انگلیسی به کار می‌رود، از جمله به عنوان یک صفت برای بیان بی‌حرکتی و بی‌انگیزگی. همچنین، در گرامر نیز به عنوان یک اسم استفاده می‌شود. تاریخچه این لغت به قرن چهاردهم بازمی‌گردد و اولین مورد استفاده کتبی آن در این زمان ثبت شده است.
