لغت Megalomania به معنای افراطی اعتقاد به بزرگی و قدرت شخصی است. این واژه از دو کلمه یونانی “megas” به معنای بزرگ و “mania” به معنای دیوانگی یا افراطی علاقه گرفته شده است. تلفظ این واژه به صورت /ˌmɛɡəloʊˈmeɪniə/ است.
مگالومانیا به عنوان یک اختلال روانی شناخته می‌شود که در آن فرد دچار افراطی اعتقاد به بزرگی، قدرت و اهمیت خود می‌شود و به دنبال جلوه و نمایش قدرت خود در جامعه است. این اختلال می‌تواند باعث شود که فرد به طور ناشایستی خود را به عنوان مرکز جهان تصور کند و به دنبال تحقق رویاهای بزرگ و بی‌منطق خود باشد.
مگالومانیا می‌تواند در بسیاری از زمینه‌ها و شرایط اجتماعی و فردی رخ دهد، از جمله در سیاست، تجارت، هنر، ورزش و غیره. این اختلال می‌تواند باعث شود که فرد به طور ناشایستی خود را به عنوان مرجع و امتیاز برای تصمیم‌گیری در موارد مختلف تصور کند و به دنبال تحقق رویاهای بزرگ و بی‌منطق خود باشد.
مترادف‌های مگالومانیا عبارتند از: خودپرستی بیش از حد، خودبزرگ‌بینی، خودمحوری، خودتکبری و خودتوانی. متضادهای این واژه عبارتند از: تواضع، فروتنی و خودشناسی.
اولین مورد استفاده از این واژه در سال ۱۸۹۰ توسط روانپزشک فرانسوی Philippe Pinel به ثبت رسیده است.
در گرامر، Megalomania به عنوان یک اسم مفرد مورد استفاده قرار می‌گیرد. به عنوان مثال: “او دچار مگالومانیا شده و به دنبال جلوه و نمایش قدرت خود در جامعه است.”
