کلمه Incapacitated به معنای “ناتوان”، “عاجز”، “ناتوان در انجام کاری” و “ناتوان در تصمیم گیری” است. تلفظ این کلمه به صورت /ɪnˈkæpəsɪteɪtɪd/ انجام می‌شود.
این کلمه در موارد مختلفی مانند حقوق، پزشکی، روانشناسی و غیره به کار می‌رود. به عنوان مثال، در حقوق، اگر فردی به دلیل بیماری یا آسیب جسمی یا روانی ناتوان شود، او ممکن است به عنوان “ناتوان” شناخته شود. در پزشکی، این کلمه به معنای “عدم توانایی بدنی” استفاده می‌شود و در روانشناسی به معنای “عدم توانایی در تصمیم گیری” مورد استفاده قرار می‌گیرد.
مترادف های کلمه Incapacitated عبارتند از: disabled، unfit، powerless، helpless و incapable. متضادهای آن شامل: capable، able و competent می‌شوند.
ریشه شناسی این کلمه به لاتین برمی‌گردد. “In” به معنای “نه” و “capacitate” به معنای “توانایی داشتن” است. بنابراین، کلمه Incapacitated به معنای “ناتوان شدن” است.
اولین مورد استفاده از این کلمه در قرن هفدهم میلادی بوده است. در گرامر، این کلمه به عنوان صفت به کار می‌رود و می‌تواند به عنوان فعل نیز به کار رود. به عنوان مثال، “He was incapacitated by the injury” به معنای “او به دلیل آسیب، ناتوان شد” و “The injury incapacitated him” به معنای “آسیب او را ناتوان کرد” است.
