Hardship یک واژه انگلیسی است که به معنای سختی، دشواری، ناراحتی و رنج می باشد. تلفظ این واژه به صورت /ˈhɑːrdʃɪp/ است.
کاربردها و نقش ها:
Hardship در زبان انگلیسی به کار می رود تا به موقعیت هایی اشاره کند که شخصی یا گروهی با شرایط سخت و دشواری مواجه شده اند. این واژه می تواند در مواردی مانند بیکاری، بیماری، فقر، جنگ، طوفان، زلزله و سایر حوادث طبیعی و غیرطبیعی به کار رود.
مترادف ها و متضادها:
مترادف های این واژه شامل کلماتی مانند adversity، difficulty، trouble، suffering و affliction می باشند. متضادهای آن شامل کلماتی مانند ease، comfort و luxury می باشند.
تاریخچه و ریشه شناسی:
ریشه این واژه به قرن ۱۳ از واژه های هلندی “hardship” با معنای “سختی” برمی گردد. این واژه در زبان انگلیسی از قرن ۱۶ میلادی به کار رفته است.
اولین مورد استفاده:
اولین مورد استفاده از این واژه در ادبیات انگلیسی در سال ۱۵۹۳ میلادی در اثر “The Faerie Queene” اثر ادموند اسپنسر به چاپ رسید.
توضیحات گرامری:
Hardship یک اسم مفعول (noun) است که می تواند به عنوان فاعل (subject)، مفعول (object)، مفعول مستقیم (direct object) و مفعول غیرمستقیم (indirect object) در جمله به کار رود. به عنوان مثال:
– The refugees are facing great hardship. (فاعل)
– The earthquake caused a lot of hardship for the people. (مفعول)
– The government should do more to alleviate the hardship of the poor. (مفعول مستقیم)
– The charity organization provided aid to those who were experiencing hardship. (مفعول غیرمستقیم)
در نتیجه، Hardship یک واژه مهم در زبان انگلیسی است که در مواردی که شخصی یا گروهی با شرایط سخت و دشواری مواجه شده اند به کار می رود. این واژه می تواند در ادبیات، روزمره و موارد دیگر به کار رود و در جملات مختلف به عنوان فاعل، مفعول، مفعول مستقیم و مفعول غیرمستقیم به کار می رود.
