Feint یک لغت انگلیسی است که به معنای حرکتی تظاهری و یا حرکتی که به نظر می‌رسد جدی ولی در واقع با هدف گول زدن و یا تهدید کردن حریف انجام می‌شود، به کار می‌رود. این لغت به صورت /feɪnt/ تلفظ می‌شود.
مثال‌هایی از کاربردهای Feint عبارتند از:
– در ورزش‌های مبارزه، حرکتی که با هدف گول زدن حریف و یا تهدید کردن او انجام می‌شود، به عنوان مثال حرکتی که به نظر می‌رسد حمله است اما در واقع با هدف گرفتن فاصله و زمان برای حمله‌ی واقعی انجام می‌شود.
– در جنگ، حرکتی که با هدف گول زدن و یا تهدید کردن حریف انجام می‌شود، به عنوان مثال حرکتی که به نظر می‌رسد حمله به یک منطقه است اما در واقع با هدف جلب توجه حریف از منطقه‌ی واقعی انجام می‌شود.
مترادف‌های Feint عبارتند از: bluff, deception, fake, sham, trickery
متضادهای Feint عبارتند از: reality, honesty, sincerity
ریشه شناسی Feint به زبان فرانسوی بازمی‌گردد به کلمه‌ی feinte که به معنای تظاهر و یا فریب است. این لغت در قرن ۱۶ میلادی وارد زبان انگلیسی شده است.
اولین مورد استفاده‌ی Feint در متون انگلیسی به سال ۱۵۹۰ میلادی بازمی‌گردد.
در گرامر، Feint به عنوان یک اسم و یا فعل به کار می‌رود. به عنوان اسم، به معنای یک حرکت تظاهری و یا تهدید کردن حریف استفاده می‌شود، و به عنوان فعل به معنای انجام دادن یک حرکت تظاهری و یا تهدید کردن حریف به کار می‌رود.
مثال‌هایی از کاربرد Feint در جمله عبارتند از:
– The boxer used a feint to distract his opponent before landing a knockout punch. (در این جمله، Feint به عنوان اسم به کار رفته است.)
– The army feinted an attack on the left flank to draw the enemy’s attention away from the real attack on the right. (در این جمله، Feint به عنوان فعل به کار رفته است.)
