نکاح منقطع چیست؟
نکاح منقطع یا ازدواج موقت، نوعی عقد ازدواج است که برای آن، مدت معین شده باشد. در این نوع ازدواج، زن و مرد با هم توافق می‌کنند تا برای مدت معینی با هم ازدواج کنند. شرایط خاصی برای انعقاد این نوع نکاح وجود دارد که از جمله آن، تعیین مهر است.
نکاح منقطع در حقوق ایران بر دو قسم است: نکاح دائم و نکاح منقطع که آن را متعه یا نکاح موقت نیز می‌گویند. در نکاح منقطع، احکام راجع به وراثت زن و به مهر او همان است که در باب ارث و در فصل آتی مقرر شده است.
در فقه امامیه و فقه عامه، نکاح منقطع به عنوان ازدواج موقت شناخته می‌شود. در برخی روایات، مشروعیت و جواز نکاح منقطع بیان شده است. اما در برخی دیگر از روایات، این نوع ازدواج ممنوع و حرام تلقی شده است.
به طور کلی، نکاح منقطع در برخی کشورها مجاز است و در برخی دیگر ممنوع و حرام است. در ایران، نکاح منقطع با توجه به شرایط خاصی که برای آن وجود دارد، مجاز است.
مدت زمان نکاح منقطع چقدر است؟
مدت زمان نکاح منقطع یا ازدواج موقت، باید کاملاً معین شود. طبق ماده 1152 قانون مدنی، مدت نکاح منقطع دو طُهر است، مگر اینکه زن به اقتضای سن عادت زنانگی نبیند که در این صورت مدت زمان عده بذل مدت برای او 45 روز است. همچنین، در صورتی که زن باردار باشد، باید تا پایان زایمان عده نگه دارد. در صورت فوت شوهر، زن باید عده وفات شوهر که چهار ماه و ده روز است را نگه دارد. در صورتی که زن یائسه باشد، مدت عده وفات برای او چهار ماه و 10 روز است.
بنابراین، مدت زمان نکاح منقطع باید قبل از انعقاد قرارداد تعیین شود و در صورتی که زن به اقتضای سن عادت زنانگی نبیند، مدت زمان عده بذل مدت برای او 45 روز است. همچنین، در صورت بارداری، زن باید تا پایان زایمان عده نگه دارد و در صورت فوت شوهر، مدت عده وفات شوهر چهار ماه و ده روز و در صورت یائسگی، مدت عده وفات چهار ماه و 10 روز است.
