میدان مغناطیسی یکی از مفاهیم پایه‌ای در فیزیک است که در بررسی و توصیف رفتار و تعامل بین اشیاء مغناطیسی وارد می‌شود. میدان مغناطیسی به عنوان یک میدان برداری در فضا توصیف می‌شود و توسط میدان برداری مغناطیسی مشخص می‌شود که در هر نقطه از فضا به یک بردار مغناطیسی نسبت داده می‌شود.
میدان مغناطیسی دارای دو خاصیت اساسی است: قدرت و جهت. قدرت میدان مغناطیسی نشان دهنده شدت میدان در هر نقطه است و جهت میدان مغناطیسی نشان دهنده جهت خطوط میدان مغناطیسی است که از قطب شمال سوی قطب جنوب می‌گذرند. خطوط میدان مغناطیسی دارای شکل دایره می‌باشند و همواره از قطب شمال به قطب جنوب جریان دارند.
میدان مغناطیسی به وجود می‌آید به دلیل جریان الکتریکی است که در محیطی با خواص مغناطیسی جریان دارد. این جریان الکتریکی موجب ایجاد یک میدان مغناطیسی در اطراف خود می‌شود. علاوه بر جریان الکتریکی، میدان مغناطیسی همچنین توسط مغناطیس‌ها نیز ایجاد می‌شود. برخی از مواد، مانند فولاد و نئودیمیم، خواص مغناطیسی دارند و می‌توانند به عنوان منابع میدان مغناطیسی عمل کنند.
میدان مغناطیسی با توجه به نظریه‌های فیزیکی، به وجود می‌آید به دلیل تغییرات جریان الکتریکی در زمان. از قانون امپر، که یکی از قوانین مهم فیزیک الکترومغناطیس است، می‌توان نشان داد که جریان الکتریکی در یک محیط با خواص مغناطیسی مشخص، میدان مغناطیسی را ایجاد می‌کند. این قانون می‌گوید که شدت میدان مغناطیسی در یک نقطه از فضا، برابر با حاصل ضرب جریان الکتریکی در محیط توسط مستقیم فاصله آن نقطه تا محیط است.
میدان مغناطیسی در صنایع و فناوری‌های مختلف استفاده می‌شود. برای مثال، در قطعات الکترونیکی و ماشین‌های الکتریکی، میدان مغناطیسی برای حفظ قطعات در محل خود استفاده می‌شود. همچنین، در تصویربرداری پزشکی، میدان مغناطیسی برای ایجاد تصاویر دقیق از داخل بدن انسان استفاده می‌شود. علاوه بر این، در تولید برق از طریق نیروی باد و آب، میدان مغناطیسی به منظور تولید جریان الکتریکی استفاده می‌شود.
در نتیجه، میدان مغناطیسی به عنوان یک مفهوم مهم در فیزیک، نقش کلیدی در بررسی و توصیف تعامل بین اشیاء مغناطیسی دارد. این میدان با استفاده از قانون‌ها و تئوری‌های فیزیکی قابل توصیف و مدل‌سازی است و در محیط‌های مختلف و برای کاربردهای مختلف استفاده می‌شود.
