موت فرضی چیست؟
موت فرضی یکی از انواع موت در قانون مدنی است که برای افرادی صادر می‌شود که مدت طولانی غایب بوده و هیچ خبری از آن‌ها در دسترس نبوده و وضعیت زنده یا مرده بودنشان مشخص نباشد. بر اساس ماده 1019 قانون مدنی، حکم موت فرضی غایب در موردی صادر می‌شود که از تاریخ آخرین خبری که از حیات او رسیده است، مدتی گذشته باشد که عادتا چنین شخصی زنده نمی‌ماند. در صورتی که شخصی در یک سفر دریایی با کشتی باشد و این کشتی حین سفر تلف شود، لازم است تا سه سال تمام از تاریخ تلف شدن کشتی بگذرد و هیچ خبری از مسافر، طی این بازه زمانی، به دست نرسد.
برای صدور حکم موت فرضی، ابتدا باید آگهی در مورد مفقود الاثر شدن شخص در روزنامه‌های رسمی منتشر شود. سپس باید از طریق دادگاه، بررسی و تحقیق لازم انجام شود و شرایط لازم برای صدور حکم موت فرضی، از جمله انقضای مدتهای مقرر در مواد 1020 تا 1022 قانون مدنی، باید احراز شود. در نهایت، دادگاه زمانی می‌تواند حکم موت فرضی شخص غایب مفقود الاثر را صادر کند که یک سال از تاریخ انتشار آخرین آگهی گذشته و حیات غایب معلوم نشده باشد.
در صورت بازگشت شخص غایب، تکلیف اموال وی به وراث برمی‌گردد و وراث باید عین اموالی را که در تصرف دارند را بازگردانند.
