قوانین حرکت نیوتن، مجموعه‌ای از قوانین فیزیکی هستند که توسط عالم فیزیک انگلیسی، ایزاک نیوتن در قرن هفدهم ارائه شدند. این قوانین به عنوان یکی از بنیادهای نظریه مکانیک کلاسیک شناخته می‌شوند و به توصیف حرکت اشیاء کمک می‌کنند.
قانون اول نیوتن، معروف به قانون لغزش، می‌گوید که یک جسم در حالت استراحت یا حرکت به حالت استراحت یا حرکت خود ادامه می‌دهد، مگر اینکه نیروی خارجی بر روی آن اثر کند. به عبارت دیگر، اگر نیروهای خارجی بر روی یک جسم تعادلی ایجاد کنند، جسم در حالت استراحت خواهد بود. و اگر نیروهای خارجی بر روی یک جسم غیر تعادلی ایجاد کنند، جسم در حالت حرکت خواهد بود.
قانون دوم نیوتن، معروف به قانون تغییر میزان حرکت، می‌گوید که نیروی نتیجه از جریان یک جسم به شدت برابر با میزان تغییر سرعت آن جسم است و جهت این نیرو برابر با جهت تغییر سرعت است. فرمول این قانون به صورت F = m * a می‌باشد، که در آن F نیرو است، m جرم جسم و a تغییر سرعت جسم است. این قانون بیان می‌کند که نیرو و تغییر سرعت از طریق جرم جسم مرتبط هستند.
قانون سوم نیوتن، معروف به قانون عکس العمل، می‌گوید هر عمل نیرویی با یک عکس العمل معادل همراه است. به عبارت دیگر، اگر یک جسم بر روی دیگری نیرویی اعمال کند، جسم دوم نیز نیرویی با برابری مقدار اما با جهت معکوس بر روی جسم اول اعمال خواهد کرد.
این قوانین به طور گسترده در توصیف حرکت اشیاء در زمینه‌های مختلف، از جمله مکانیک سازه، مکانیک سیالات و مکانیک پستانداران استفاده می‌شوند. قوانین حرکت نیوتن علاوه بر بررسی حرکت اشیاء، می‌توانند در توصیف نیروهایی که در طبیعت عمل می‌کنند نیز به کار گرفته شوند.
در نتیجه، قوانین حرکت نیوتن از اهمیت بسیاری در فیزیک برخوردار هستند و به عنوان اساسی‌ترین قوانین حرکت در فیزیک کلاسیک شناخته می‌شوند. این قوانین با توجه به سادگی و کاربردی بودنشان، تا به امروز همچنان در تحقیقات و آموزش‌های فیزیکی مورد استفاده قرار می‌گیرند.
